در هفته بیست و نهم بارداری، شما در ماه هفتم خود هستید و شصت تا هفتاد روز تا تولد فرزندتان باقی مانده است. کودک شما با اضافه شدن چربی و عضله به افزایش وزن خود ادامه می دهد و همچنین در حال تقویت استخوان‌های کوچک خود است.
اتفاقات درون نوزادتان در هفته بیست و نهم بارداری
سیستم شنوایی نوزادتان اکنون به اندازه‌ای شکل گرفته است که با شنیدن صدای بلند از جای خود می‌پرد. به زودی او برای گوش کردن صداها سرش را می‌پیچاند.
وزن نوزادتان بیش از ۱.۱۳ کیلوگرم است و قدش تقریباً ۳۷ سانتیمتر است. او تقریباً چربی کافی زیر پوست صورتی‌اش دارد و اکنون گودی‌های روی زانوها و آرنج او شکل گرفته‌اند. اگر نوزادتان دختر باشد، در هنگام تولد وزنش نسبت به نوزاد پسر کمتر خواهد بود، با این حال در هنگام تولد وزن او بین ۳ الی ۳.۴۰۰ کیلوگرم خواهد بود. اگر این دومین یا سومین حاملگی شما است، باید انتظار داشته باشید که وزن این نوزادتان بیش از نوزاد قبلیتان باشد.
از آنجا که نوزادتان فضای کمتری دارد، سرش را به طرف زانوهایش خم می‌کند و مثل زمانی که خیلی کوچک بود، پیچ می‌خورد. هرچه ضربه‌هایش را بیشتر احساس کنید قد او بلندتر است. می‌توانید با همسرتان سعی کنید که اعضای بدن نوزادتان را تشخیص دهید.
بدنتان در هفته بیست و نهم بارداری
خستگی باز می‌گردد
اکنون وزن قابل توجهی را تحمل می‌کنید و شب‌ها بیشتر از خواب بیدار می‌شوید، چون نوزادتان ضربه‌های بیشتری می‌زند و بیشتر نیاز به دستشویی رفتن خواهید داشت. ممکن است در طول روز بیشتر احساس خستگی کنید. شاید به اندازه‌ی سه ماهه اول حاملگیتان احساس خستگی کنید و احساس پلاسیدگی داشته باشید.
می‌توانید با استراحت کردن در طول روز و شب‌ها با خستگی دوران سه ماهه سوم حاملگی مبارزه کنید. مخصوصاً اگر در خارج از منزل شاغل هستید این استراحت‌ها برای سلامتی شما و نوزادتان ضروری است. تحقیقات نشان می‌دهند، مادرانی که در محیط کار خود استرس دارند و خسته می‌شوند بیشتر در معرض خطر پارگی زودرس کیسه آمنیوتیک و دیواره‌ی رحم هستند.
برای استراحت بهتر در سه ماهه سوم، به یک طرف خود دراز بکشید، پاهایتان را خم کنید و یک بالش بین آنها بگذارید. بالشی دیگر زیر شکم خود قرار دهید. در طول روز حداقل بیست دقیقه چرت بزنید. اگر زمانی برای خوابیدن ندارید در هر ساعت پنج دقیقه استراحت کنید، پاهایتان را بلند کنید و مجله بخوانید. می‌توانید شب‌ها که نوزادتان حرکات ژیمناستیکی انجام می‌دهد، خودتان را مشغول کنید.
نوزادانی که در حالت برعکس هستند
در یکی از معاینات پزشکی ممکن است پزشک متخصص زنان و زایمان به شما بگوید نوزادتان برعکس است، یعنی پاهایش به سمت پایین و سرش به سمت بالا است. در حالتی که اکثر نوزادان حالت زایمان را دارند؛ یعنی، پاهایشان به سمت بالا و سرشان به سمت پایین است، جای نگرانی نیست. خیلی از نوزادان تا هفته‌ی سی و ششم حاملگی حالت خود را عوض می‌کنند و نوزاد شما هم ممکن است تا زمان زایمان حالت خود را عوض کند.
تشخیص دادن یک نوزاد برعکس
اگر نوزادتان در هفته‌های آینده برعکس ماند و این را از طریق لمس نوزادتان فهمیدید، می‌توانید از طریق سونوگرافی مطمئن شوید. اکثر نوزادان بین هفته‌های ۳۴ و ۳۷ تغییر حالت می‌دهند، ولی درصد کوچکی از نوزادان – سه مورد از صد مورد – هرگز به حالت زایمان باز نمی‌گردند.
احتمال داشتن نوزاد برعکس در صورتی که قبلاً زایمان دوقلو داشته‌اید یا مایع آمنیوتیک کم باشد، یا ناهنجاری‌های دیواره رحم مثل فیبرهای زیاد یا سابقه‌ی زایمان زودرس و یا جفت سر راهی (پوشش سرویکس توسط جفت) داشته باشید، بیشتر می‌شود.
پیچیدگی‌های احتمالی
حالت برعکس می‌تواند احتمال صدمه دیدن نوزادتان را افزایش دهد، مخصوصاً اگر زودتر از موعد زایمان کنید. در اکثر زایمان‌های طبیعی اول سر نوزاد بیرون می‌آید و چون سر نوزاد بزرگتر از جاهای دیگر است، کانال تولد به اندازه کافی بزرگ می‌شود تا دیگر اعضای بدن او به راحتی بیرون بیایند. در نوزادان برعکس اول پاها و یا باسن بیرون می‌آیند و از آنجا که بدن او لاغر است و سریع بیرون می‌آید، مخصوصاً اگر نوزاد زودتر از موعد به دنیا بیاید و چربی کافی در زیر پوستش ایجاد نشده باشد، کانال تولد برای بیرون آمدن سر نوزاد به اندازه‌ی کافی بزرگ نمی‌شود، بنابراین ممکن است بیرون آمدن سر نوزاد با مشکلاتی همراه شود.
مشکل احتمالی بعدی این است که وقتی کیسه‌ی آمنیوتیک شما پاره می‌شود، بند ناف پایین می‌افتد. اگر در این شرایط بند ناف به پایین رحم برود و در حالی که پاها و باسن نوزاد به سمت پایین می‌روند تحت فشار قرار بگیرد، فشار روی بند ناف باعث می‌شود خون و اکسیژنی که به نوزاد می‌رساند قطع شود. در خیلی از بیمارستان‌ها نوزادان برعکس به روش سزارین به دنیا می‌آیند.
بهترین راه این است که صبر کنید و ببینید که آیا نوزادتان تغییر حالت می‌دهد یا نه. اگر تا هفته‌ی سی و هشتم حاملگی تغییری در حالت نوزادتان ایجاد نشد با پزشک خود درباره‌ی پیشنهادهایی که می‌دهد، صحبت کنید. ممکن است مجبور شوید ورزش‌های مخصوصی را قبل از به دنیا آمدن نوزادتان انجام دهید تا حالت او عوض شود.
تعادل در دوران حاملگی
علاوه بر افزایش فضایی که اشغال می‌کنید، ممکن است احساس شلختگی بکنید. رحم شما تا حدی بزرگ می‌شود که وقتی سر پا می‌ایستید، نمی‌توانید نوک پاهایتان را ببینید.
همچنین حاملگی مرکز ثقل شما را تغییر می‌دهد. مرکز ثقل وسط وزن یک جسم است. تغییر در مرکز ثقل شما تعادل شما را به هم می‌زند، چون اکنون باید وزن بدن خود را متفاوت‌تر از قبل متعادل کنید. رشد شکم شما ممکن است باعث شود اشیاء را از دستتان بیندازید و یا از دستتان سر بخورند.
هورمون‌ها باعث می‌شوند در دست‌ها و پاهایتان احساس سنگینی و تورم کنید. عضلات شما نیز به منظور آماده شدن برای زایمان نوزاد کشیده و نرم می‌شوند و شما از احساس سستی و کرختی در انگشتانتان شکایت می‌کنید. این احساس به خاطر تجمع مایع زیاد و تورم در مچ و دست‌ها است که عصب زیر رباط‌ها را می‌پوشاند و باعث ایجاد درد از ناحیه‌ی انگشت‌ها تا شانه‌ها می‌شود. معمولاً این یک شرایط موقت در دوران حاملگی است و بعد از متولد شدن نوزاد از بین می‌رود.
آیا مثل قبل از حاملگی خواهم شد؟
واقعیت این است که به اندازه‌ی زمان قبل از حاملگیتان نمی‌توانید کارهای زیادی انجام دهید و کمی سرعت انجام کارهایتان پایین می‌آید. وقتی ورزش می‌کنید، در حالت بدنی مناسبی قرار بگیرید و پاها و دستانتان را با احتیاط و در حالت درستی قرار دهید تا تعادلتان حفظ شود. دقایقی در روز پاهایتان را بلند کنید تا تورم مچ پا و پاهایتان کمتر شود. وقتی از پله‌ها بالا می‌روید، بیشتر مواظب باشید.
همچنین اکنون زمانی است که پاهایتان را باید کاملاً روی زمین قرار دهید، به آرامی بلند شوید وگرنه احساس سرگیجه می‌کنید. از بالا رفتن از نردبان‌ها دوری کنید. اگر چیزی در کابینت‌های بالا می‌خواهید و دستتان نمی‌رسد از فرد دیگری بخواهید آن را برایتان بیاورد. زمین را از اشیایی که ممکن است پایتان به آنها گیر کند و بیفتد خالی کنید. در حمل کردن اشیای ظریف و حساس دقت بیشتری کنید و بهتر است از شخص دیگری بخواهید که ظرف‌هایتان را بشوید.
همه‌ی اینها در شما احساسی ایجاد می‌کند که گویی سرعت زندگیتان کاهش پیدا کرده است. اما این حالت به زودی تمام می‌شود و به حالت و سرعت قبلیتان باز می‌گردید.
بهترین حالت‌ها برای زایمان
تحقیقات می‌گویند که به نظر می‌رسد اکثر خانم‌ها از روی غریزه می‌دانند که اگر در طول زایمان به اطراف حرکت کنند و یا حداقل در حالت صاف بنشینند می‌توانند کمک کنند که نوزادشان به حالت پایین یعنی، حالت مناسب زایمان قرار گیرد. فشاری که با سر نوزاد در رحم ایجاد می‌شود، باعث می‌شود دهانه رحم نیز سریعتر باز شود. تحقیقات نشان می‌دهند که اکثر خانم‌ها وقتی دردشان شروع می‌شود، دوست دارند حرکت کنند. آنها راه می‌روند، می‌نشینند و یا در حالی که دوست دارند خم می‌شوند و حتی روی دست‌ها و زانوهایشان می‌نشینند.
اگرچه نیازی به تمرین کردن حالت زایمان قبل از زمان موعد نیست، ولی بهتر است حالت‌های مختلف را امتحان کنید تا ببینید کدام حالت برایتان راحت است. همچنین بهتر است از بیمارستان مورد نظر خود بپرسید که چه حالت‌هایی را در اختیارتان قرار می‌دهند. آیا توپ زایمان تخت زایمان و یا صندلی متحرک دارند؟ اگر چیزی که شما با آن راحت نیستید دارند، می‌توانید چیزی که با آن راحت‌تر هستید را بخرید و همراه خود به بیمارستان ببرید.
در نهایت حالت‌هایی را که در هنگام زایمان انتخاب می‌کنید به نوع زایمان شما بستگی دارد. در اینجا به حالت‌هایی اشاره می‌کنیم که می‌توانید آنها را امتحان کنید:
زانو زدن و حرکت کردن
زایمان به کمک پایه می‌تواند راحت باشد. یک صندلی متحرک، صندلی معمولی و یا توپ زایمان تهیه کنید، روی زانوهایتان بنشینید و بازوهایتان را روی صندلی یا توپ بگذارید. می‌توانید روی آرنجتان بنشینید و یا بازوهایتان را به هم گره بزنید و سرتان را پایین نگه دارید. وقتی درد زایمانتان شروع شد، در حالی که عمل دم را انجام می‌دهید به جلو حرکت کنید و در عمل بازدم به عقب بیایید. هنگام حرکت کردن کمر خود را صاف نگه دارید. این حالت زیاد به ماهیچه‌ها فشار نمی‌آورد و شما را خسته نمی‌کند.
راه بروید و تکیه دهید. اگر سرپا هستید و راه می‌روید، سر نوزادتان در حالت مناسب و درستی قرار دارد و باید کاری انجام دهید که ذهن خود را از زایمان دور کنید. به همسرتان، پزشک خود و یا دیوار در طول دردهای زایمان تکیه دهید، نفس عمیق بکشید و دوباره راه بروید.
به بغل خود دراز بکشید. شما نمی‌توانید مدام در حال تحرک باشید، چون خسته می‌شوید. وقتی می‌خواهید استراحت کنید به بغل خود تکیه دهید. این باعث آسان شدن یک زایمان سخت و سریع شدن زایمان می‌شود. همچنین می‌توانید بین دردهای زایمان به بغل دراز بکشید و استراحت کنید.
روی یک توپ و یا چیز کوتاه بنشینید. نشستن روی چیز کوتاه باعث می‌شود پاهایتان را باز کنید که این به باز شدن دهانه رحم کمک می‌کند. همچنین می‌توانید با پاهای باز روی تخت زایمان بنشینید. اگر در حفظ تعادل خود دچار مشکل می‌شوید از همسرتان بخواهید روی یک صندلی در کنار شما بنشیند و یا در کنارتان بایستد، بنابراین می‌توانید دست او را بگیرید. اگر در بیمارستان توپ موجود نمی‌باشد، می‌توانید آن را از اکثر مغازه‌های وسایل ورزشی تهیه کنید و همراه با خود به بیمارستان ببرید.
پاره شدن زودرس دیواره‌ها (PROM)
هنگام زایمان دیواره‌های شما که نام دیگرشان «کیسه آب» است ضعیف و پاره می‌شوند و مایع آمنیوتیک ترشح می‌شود. این مایع از نوزاد شما در برابر عفونت و صدمه دیدن در رحم محافظت می‌کند. اگر کیسه‌ی آب شما قبل از شروع زایمان پاره شود PROM یا پاره شدن زودرس دیواره‌ها نام دارد.
PROM تقریباً رایج است و در یک حاملگی از ده حاملگی اتفاق می‌افتد. تقریباً نود درصد خانم‌هایی که در زمان موعد کیسه‌شان پاره می‌شود در طول ۲۴ ساعت زایمان می‌کنند و ۵۰ درصد خانم‌هایی که زودتر از موعد زایمان کیسه‌شان پاره می‌شود در همان زمان زایمان می‌کنند.
در هنگام پاره شدن کیسه آب چه کار باید کرد؟
اگر به پاره شدن کیسه‌ی آبتان شک کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما را معاینه خواهد کرد تا مطمئن شود ترشح از ناحیه‌ی کیسه‌ی آمنیوتیک است یا ترشحات دیگر و یا ادرار می‌باشد. اگر کیسه پاره شده باشد، پزشک بلوغ نوزادتان را مشخص می‌کند و وجود عفونت را بررسی می‌کند.
بعد از هفته سی و ششم حاملگی
اگر هفته‌ی ۳۶ حاملگی را رد کرده باشید، احتمالاً پزشک ۱۲ – ۶ ساعت برای شروع زایمان صبر می‌کند. در صورتی که نوزادتان حرکت کند و آثاری از عفونت در شما دیده نشود، بعضی از پزشکان زمان طولانی‌تری صبر می‌کنند. پزشک ممکن است به شما اجازه دهد در خانه صبر کنید و یا در بیمارستان تحت نظر باشید. اگر زایمان شما شروع نشود، ممکن است در زایمان شما با Pitocin مداخله کند. اکسیتوسین دردهای زایمان را زیاد می‌کند تا احتمال عفونت در شما و نوزادتان را کم کند.
بین هفته ی ۳۶ – ۳۲
پزشک مایع آمنیوتیک شما را آزمایش و بررسی می‌کند تا ببیند آیا ریه‌های نوزادتان به اندازه‌ی کافی شکل گرفته است که بتواند نفس بکشد یا نه. اگر شکل گرفته باشند، پزشک شما را برای زایمان آماده خواهد کرد. در غیر اینصورت با بستری کردن شما در تخت به حاملگیتان ادامه خواهد داد. در صورتی که علایم عفونت مثل تب و سوزش ادرار داشته باشید، پزشک شما را برای زایمان آماده خواهد کرد. همچنین ممکن است به شما استروئید تجویز کند تا در تشکیل ریه‌های نوزادتان کمک کند. در خیلی از موارد نوزادانی که بعد از هفته‌ی ۳۲ حاملگی به دنیا می‌آیند مشکلات کمی دارند.
قبل از هفته‌ی سی و دوم حاملگی
پزشک شما قطعاً حاملگی را ادامه می‌دهد مگر اینکه علایم زایمان، عفونت یا سقط جنین دیده شود و احتمالاً شما را به بیمارستانی معرفی خواهد کرد که سرویس‌های مراقبتی بهتری دارد. ممکن است از زمانی که کیسه‌ی آبتان پاره شد به شما آنتی بیوتیک تجویز شود و با کمک استروئید به شکل‌گیری ریه‌های نوزادتان کمک کنند.
عواملی که باعث PROM می‌شوند
- آمنیوسنتز آسیب‌های مادری
- جراحی سرویکس در طول حاملگی
- حاملگی چند قلویی
- مصرف سیگار
- سابقه‌ی پاره شدن کیسه‌ی آب
- آنومالی‌های اساسی مادرزادی
- سابقه‌ی زایمان زودرس عفونت‌ها
- خونریزی واژنی در طول سه ماه‌ی دوم
- بی کفایتی دهانه‌ی رحم
کاهش درد در طول زایمان
خیلی از خانم‌ها دوست ندارند در طول زایمان از داروهای ضد درد استفاده کنند. به هر حال نه ماه صبر کرده‌اند و دوست ندارند در این لحظات زندگیشان گیج باشند. با این حال شما ممکن است از دردی که خواهید داشت بترسید. خبر خوب این است که بعد از دهه‌ی ۱۹۵۰ داروهای بیهوشی پیشرفت زیادی کرده‌اند و دیگر لازم نیست در طول زایمان و ساعاتی بعد از آن بیهوش باشید. امروزه داروها این امکان را دارند که در مکانی خاص و با مقدار و اثر کمتر تزریق شوند.
همانطور که زایمان طبیعی برای مادرها و بچه‌هایشان بهتر است. بی‌حسی نیز انتخاب خوبی برای کاهش درد و ترس و استرس می‌باشد. اگر در بیمارستان هستید، رایج‌ترین داروهای ضد درد عبارتند از:
مخدرهای دارویی
مخدرهای دارویی درد را کاملاً از بین نمی‌برند، ولی تا حد قابل ملاحظه‌ای آن را کاهش می‌دهند. متأسفانه بعد از استفاده از این داروها احساس سستی می‌کنید. داروهای کوتاه اثر معمولاً وریدی یا عضلانی تجویز می‌شوند.
داروهای نخاعی
انتخاب دیگری که می‌توانید داشته باشید، نوع نخاعی است. امروزه نیمی از خانم‌ها در آمریکا ترجیح می‌دهند که از داروهای ضد درد نخاعی استفاده کنند و این تعداد در ده سال گذشته دو برابر شده است و هر چقدر روش تزریق داروهای نخاعی بهتر می‌شود، طرفدار این روش نیز بیشتر می‌شود.
اگر تزریق نخاعی را انتخاب کنید، متخصص بیهوشی از شما خواهد خواست بنشینید و یا به یک طرف خود دراز بکشید. سپس در ابتدا نقطه‌ای در کمر شما را با لوسیون ضد عفونت پاک می‌کند، سپس یک آمپول را زیر پوست شما و زیر کمرتان وارد می‌کند. بعد از آن لوله‌ای را بین استخوان‌های شما و نزدیک نخاعتان وارد می‌کند. سرانجام آمپول را خارج می‌کنند و از طریق لوله داروی بیهوشی را هر چند ساعت تزریق می‌کنند.
در گذشته داروهای مخدر نخاعی بسیار قوی بودند و معمولاً خانم‌ها در ناحیه‌های پاها و لگن نیز احساس سستی می‌کردند و این باعث می‌شد، در راه رفتن و حرکت کردن و فشار آوردن در طول زایمان برای به دنیا آوردن نوزاد دچار مشکل شوند. امروزه متخصصان بیهوشی از داروهایی استفاده می‌کنند که مقدار کمی مخدر دارند که شما را کمتر سست کنند. در بعضی از بیمارستان‌ها به شما اجازه‌ی راه رفتن نیز می‌دهند. خیلی از داروهای نخاعی مانع زور زدن شما هنگام زایمان نمی‌شوند.
ترکیب نخاعی و ستون فقرات (CSE)
این گزینه شهرت زیادی در زایمان دارد روش تزریق آن مثل روش تزریق نخاعی است.
بیهوشی عمومی
برای انجام سزارین معمولاً بیهوشی عمومی استفاده می‌شود. با بیهوشی عمومی خانم حامله موقتاً به خواب فرو می‌رود و در نای او لوله‌ای برای نفس کشیدن وارد می‌کنند. خیلی از خانم‌ها دوست دارند برای شنیدن صدای گریه نوزادشان بیدار باشند، بنابراین بیهوشی عمومی معمولاً در موارد اورژانسی اعمال می‌شود.
خطرها
هر روشی و استفاده از هر نوع داروی تسکین درد با خطراتی همراه می‌باشد. وقتی مواد بیهوشی از طریق وریدی تزریق می‌شوند، خانم‌ها و نوزادشان احساس خواب آلودگی می‌کنند. ضربان قلب نوزادان با این روش پایین می‌آید، ولی وقتی بیدار می‌شوند، به حالت اول باز می‌گردد. اگر مخدرهای ضد درد نزدیک زایمان تزریق شوند، بعضی از نوزادان دچار مشکلات تنفسی می‌شوند و برای نفس کشیدن به کمک نیاز خواهند داشت.
خطر تزریق نخاعی ستون فقرات شامل سردرد شدید است که هنگام بلند شدن شدیدتر می‌شود و در کمتر از یک درصد خانم‌ها دیده می‌شود. خیلی از خانم‌ها بعد از زایمان از کمردرد شکایت می‌کنند ولی درصد خیلی کمی از این شکایت‌ها به تزریق‌های نخاعی مربوط می‌شوند. بعضی از خانم‌ها نگران این هستند که سوزن نزدیک به ستون فقراتشان به عصب صدمه بزند. این یک اتفاق خیلی نادر در بی‌حسی‌های موضعی است.
ترس‌های معمول از اتاق زایمان
ترس‌ها و نگرانی‌های معمول خانم‌ها از اتاق زایمان عبارتند از:
زایمان چند روز طول بکشد
احتمالش نیست. زمان متوسط به طول انجامیدن زایمان اول تقریباً هجده ساعت است و تعداد کمی از پزشکان بعد از پاره شدن کیسه‌ی آب بیست ساعت تا زایمان صبر می‌کنند.
کنترل خودم را کاملاً از دست بدهم
توانایی شما برای کنترل درد بیش از حدی است که می‌دانید و قبل از زایمان روش‌های نفس کشیدن و آرام بودن را یاد می‌گیرید. به علاوه برای کاهش درد می‌توانید از پزشک بخواهید برایتان دارو تجویز کند.
همسرم غش کند
تعداد کمی از مردها غش می‌کنند و اگر همسرتان همراه با شما به کلاس‌های تولد نوزاد بیاید، از اتاق زایمان و نحوه‌ی زایمان تصور خواهد داشت.
سزارین شوم
احتمال دارد ولی مخصوصاً اگر نوزاد اولتان باشد، احتمال زایمان طبیعی بیش از سزارین است. تنها هجده درصد از خانم‌هایی که زایمان اولشان است، سزارین می‌شوند.
می‌ترسم برش روی ناحیه‌ی پرینه در هنگام زایمان شوم و دردم بگیرد
تنها در ۲۰ درصد موارد پزشک این برش (برش جراحی بین واژن و مقعد) را انجام می‌دهد. حتی اگر این اتفاق بیفتد به خاطر فشار ناشی از سر نوزادتان و بی‌حسی خفیفی که پزشک از قبل برایتان تزریق کرده است، احساس درد نخواهید کرد.
درباره‌ی خودتان در هفته بیست و نهم بارداری
غلبه بر ترس‌های به دنیا آوردن نوزاد
به دنیا آمدن نوزاد چیزی فراتر از یک روند بیولوژیکی طبیعی است. تولد در اصل یک اتفاق دوست داشتنی و مقدس در خلقت است. همچنین برای بعضی از خانم‌ها یک مسیر مذهبی است که در نهایت منجر به دنیا آوردن یک روح جدید به زندگی و کشف قدرت خود می‌شوند. حتی اگر قبلاً بچه‌دار شده باشید هم کاملاً طبیعی است که احساس نگرانی، دوگانگی و حتی مقدس بودن کنید.
با این حال ده درصد از خانم‌های حامله، احساس ترسی نسبت به دنیا آمدن نوزاد دارند که این احساسات منفی در زایمان مداخله می‌کند. اگر در این گروه قرار دارید، ممکن است استرس و نگرانی با بعضی از علایم در شما همراه باشد، مثل سرگیجه، تنگی نفس و یا افزایش نبض. همچنین ممکن است دچار کابوس‌های شبانه نیز بشوید و نتوانید روی چیزهای دیگر تمرکز کنید. یک مقدار استرس برای شما خوب است و با وارد کردن اندورفین در جریان خونتان شما را برای اتفاقات احتمالی آماده می‌کند. با این حال وقتی به شدت می‌ترسید، ماهیچه‌های شما تنگ می‌شوند، هورمون‌های استرس وارد جریان خونتان می‌شوند و تپش قلبتان زیاد می‌شود. اگر شدت ترستان زیاد است حتماً با پزشکتان در میان بگذارید.
روش‌های کنار آمدن با ترس
بهترین روش برای کنار آمدن با زایمان این است که یاد بگیرید از آن نترسید. آری، بعضی از زایمان‌ها سخت می‌باشند و بعضی دیگر دردناک هستند، ولی روش‌های زیادی برای کنترل درد وجود دارند. شما نیز مثل زن‌های دیگری که قبل از شما زایمان کرده‌اند، از عهده‌اش بر می‌آیید و در پایان روز نوزادتان را در آغوش می‌گیرید. تنها کاری که باید بکنید این است که ترس خود را کنار بگذارید.
علت ترس خود را بررسی کنید
برای مثال اگر سابقه‌ی مشکلات پزشکی مثل سقط جنین، زایمان زودرس یا زایمان سخت در نوزاد سابقتان داشتید به اطلاعات بیشتری درباره‌ی حاملگی و زایمان نیاز دارید. نگرانی‌های خود را درباره داروها، سزارین و سلامتی نوزادتان بنویسید. نگرانی‌های خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا بتواند به شما کمک کند با آنها کنار بیایید.
می‌توانید با یک روانشناس نیز صحبت کنید. تحقیقات نشان می‌دهند خانم‌هایی که ترس زیادی از زایمان دارند، بعد از اینکه با روانشناس صحبت می‌کنند، زایمان‌های کوتاه‌تری دارند و به ندرت نیاز به سزارین دارند. پزشکتان می‌تواند یک روانشناس مجرب به شما معرفی کند.
افکار منفی را از خود دور کنید
برنامه‌های ترسناک درباره‌ی زایمان نوزاد را نگاه نکنید و اگر دوستانتان درباره‌ی مشکلات و خطرات طول زایمان صحبت می‌کنند، از آنها بخواهید در این باره حرف نزنند.
روش‌های راحت بودن را حفظ کنید و از یک پرستار یا ماما بخواهید در هفته‌های آخر حاملگی مراحل زایمان را با شما تمرین کند.
خشونت خانگی در طول حاملگی
متأسفانه در طول حاملگی خشونت‌های خانگی توسط همسران غیر معمول نیست. در حقیقت آمار نشان می‌دهند که آزار و اذیت بیش از دیابت ناشی از حاملگی یا پره کلامپسی رایج است. در اینجا به بعضی از حقایق که در تحقیقات به آنها اشاره شده است، می‌پردازیم:
- قتل اصلی‌ترین علت مرگ در بین خانم‌های حامله در آمریکا است. یعنی حدود ۳۱ درصد از مرگ‌های آمریکا اینگونه اتفاق می‌افتند.
- سالیانه حدود ۳۲۴۰۰۰ خانم حامله در آمریکا توسط همسرشان مورد خشونت و آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
- درصد قابل توجهی از قتل‌ها توسط همسرانشان انجام می‌شود.
- در خانم‌هایی که حاملگی‌های ناخواسته دارند درصد آزار و اذیت دو تا چهار برابر حاملگی‌های دیگر است.
- مادران جوان‌تر بیشتر صدمه می‌بینند. ۲۶ درصد از مادران که بین ۱۳ تا ۱۷ سال دارند مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
- خانم حامله‌ای که مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرد، بیشتر در معرض خطر کم خونی، عفونت خون ریزی، سقط جنین، زایمان زودرس، به دنیا آوردن نوزادی با وزن کم و دیگر مشکلات حاملگی است. اگر از لحاظ فیزیکی، جنسی یا احساسی مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اید با پلیس یا بیمارستان تماس بگیرید.
مکانی سالم برای نوزاد
در هفته‌های آخر حاملگی خرید برای نوزادان کمی ذهن شما را از نگرانی و دردها دور خواهد کرد. در حالی که اتاق و وسایل نوزادتان را آماده می‌کنید به یاد داشته باشید که امن بودن مکان زندگی و وسایل نوزادتان بسیار مهم است و باید دقت کنید از دهه‌ی ۱۹۹۰ به بعد صدماتی که از وسایل به نوزاد می‌رسد بیست درصد کاهش پیدا کرده است که باید از محصولات بی‌خطر تشکر کرد. ولی هنوز سالیانه بیش از ۷۱۰۰۰ نوزاد توسط محصولات غیر سالم برای نوزاد و استفاده نادرست از آنها صدمه می‌بیند. قبل از خرید نکات زیر را بخوانید تا در انتخاب وسایل نوزادتان به شما کمک کنند:
تختخواب، گهواره و سبد نوزاد
خرید عمده‌ی شما احتمالاً چیزی است که نوزادتان در آن بخوابد. سالیانه بیش از ۸۶۰۰ صدمه از صدماتی که نوزادان می‌بینند در تختخواب، گهواره و سبد اتفاق می‌افتند. برای مثال اگر تخت نوزادتان خیلی بزرگ باشد، ممکن است بیفتد. تختی را که برای نوزادتان می‌خرید اندازه‌گیری کنید و تختی را که انتخاب می‌کنید، حتماً مخصوص نوزاد تازه متولد شده باشد.
پارک بچه
پارک‌های بچه برای مواقعی که مشغول آشپزی هستید برای نوزادتان بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال مواظب باشید که سالیانه تقریباً ۱۹۸۰ صدمه به نوزادان در اثر این پارک‌ها اتفاق می‌افتند.
میزهای تعویض زیر نوزاد
بدون شک میز تعویض نوزاد یک وسیله‌ی خیلی خوب است. با استفاده از این میزها دیگر نیازی نیست هنگام تعویض نوزادتان خم شوید. با این حال سالیانه حدوداً ۱۶۵۰ نوزاد روی این میزها صدمه می‌بینند، چون معمولاً مادرها نوزاد را روی میز می‌گذارند و نوزاد می‌غلتد و از آن می‌افتد. میزی انتخاب کنید که در اطرافش نرده وجود دارد. همچنین مدلی انتخاب کنید که کشو و کمد داشته باشد تا بتوانید به راحتی به وسایل نوزاد دسترسی داشته باشید.
رژیم غذایی و ورزش در هفته بیست و نهم بارداری
حرکات کششی سینه و شانه در دوران حاملگی
وزن شکم شما می‌تواند باعث شود که شانه‌هایتان به عقب کشیده شده و ماهیچه‌های سینه‌تان سفت شوند. این حرکت کششی در شل شدن ماهیچه‌های سینه و استراحت شانه‌هایتان کمک می‌کنند. به یاد داشته باشید تنها در نقطه‌ای حرکات کششی انجام دهید که احساس کشش خفیفی می‌کنید. این حرکات را با سرعت انجام ندهید. به آرامی نفس بکشید و وقتی حرکات کششی را انجام می‌دهید نفس خود را حبس نکنید.
حرکات کششی قفسه‌ی سینه شماره‌ی یک
سر خود را بالا نگه داشته و کمرتان را صاف نگه دارید. دست‌هایتان را پشت کمرتان گره بزنید و شانه‌هایتان را به عقب خم نکنید. به آرامی بازوهایتان را به بالا و پایین بکشید تا در قسمت پشت شانه‌ها و بازوها احساس کشش کنید. ده ثانیه صبر کنید و سپس استراحت کنید.
حرکات کششی قفسه‌ی سینه شماره دو
در مقابل چهارچوب در بایستید. دست‌های خود در هر طرف چهارچوب در، به موازی شانه‌هایتان قرار دهید. بالاتنه‌ی خود را به بالا و جلو حرکت دهید تا وقتی که احساس کشش کنید. (سینه و سرتان را بالا نگه دارید و کمی زانوهایتان را خم کنید.) پانزده ثانیه صبر کنید و سپس استراحت کنید.
حرکت کششی شانه شماره یک
دست‌هایتان را در اطراف خود به حالت شل نگه دارید و بایستید یا بنشینید. شانه‌ها را بالا ببرید، پنج ثانیه صبر کنید و سپس به شانه‌هایتان استراحت دهید.
حرکت کششی شانه شماره‌ی دو
بایستید یا بنشینید. دست راست خود را روی شانه چپتان قرار دهید. با دست چپ، آرنج دست راست خود را به سمت سینه‌هایتان و در مسیر شانه چپتان فشار دهید. ۱۰ – ۱۵ ثانیه صبر کنید و سپس استراحت کنید و این حرکت را در سمت دیگر بدنتان انجام دهید.
سؤال‌های معمول در هفته بیست و نهم بارداری
شنیده‌ام که با کمک هیپنوتیزم درد زایمان را کم می‌کنند. آیا این امکان دارد؟
برنامه‌های تلویزیونی و تبلیغات احمقانه‌ای درباره‌ی هیپنوتیزم ارائه می‌شوند که تعریف غلطی از هیپنوتیزم است. در حقیقت هیپنوتیزم برای کنار آمدن با ترس‌ها و درد استفاده می‌شود. انجمن درمان آمریکا از سال ۱۹۵۸ هیپنوتیزم را روش درمانی تلقی می‌کند و امروزه هیپنوتیزم برای درمان سردردها، میگرن تا ترک سیگار استفاده می‌شود. بیش از پنجاه سال است که در خیلی از کشورها هیپنوتیزم برای کنترل درد زایمان به کار برده می‌شود. خیلی از بیمارستان‌ها و مراکز زایمان نوزادان کلاس‌هایی در این باره ارائه می‌دهند.
در کلاس‌های هیپنوتیزم به خانم‌های حامله آموزش می‌دهند که روی حفظ آرامش خود تمرکز کنند و از حسن طبیعی بدن انسان که قادر به بی‌حس کردن خود در برابر درد است استفاده کنند. این نوع مدیتیشن چیزی متفاوت از روشی نیست که در یوگا کار می‌کنید. تقریباً یک چهارم خانم‌هایی که هیپنوتیزم می‌شوند، می‌گویند که در طول زایمان دردی نداشتند.
بعضی از تحقیقات باور دارند که هیپنوتیزم واقعاً موثر است، چون روی قسمتی از مغز تأثیر می‌گذارد که تمرکز را کنترل می‌کند و در نتیجه قسمت‌های دیگر مغز به کنترل در می‌آیند و دردها آگاهانه کاهش می‌یابند.
به عبارت دیگر اگر مغز شما به چیزی که باعث درد می‌شود توجه نکند، شما احساس درد نخواهید داشت.
اگر دوست دارید از روش‌های هیپنوتیزم استفاده کنید، می‌توانید در بیمارستان‌ها در کلاس‌های هیپنوتیزم شرکت کنید یا یک مربی خصوصی پیدا کنید. بهتر است چند هفته قبل از زایمان این کار را بکنید.
بدون دیدگاه