در هفته بیست و پنجم بارداری وزن نوزاد شما حدود ۰.۷ کیلوگرم است و قلب او با ۱۴۰ ضربه در دقیقه – بسیار سریعتر از ضربان بعد از تولد – می‌تپد. این هفته پلک‌های کودک برای اولین بار باز می‌شود. امواج مغزی آنها آنچه را که می‌بینند و می‌شنوند تنظیم می‌کند و تمامی حواس او در حال بهبود است.
اتفاقات درون نوزادتان در هفته بیست و پنجم بارداری
اکنون نوزاد شما زمان‌های استراحت و بیداری مشخصی دارد. او هنوز لاغرتر از زمانی است که قرار است به دنیا بیاید، ولی مرتب در حال رشد است. در پایان این هفته وزن نوزادتان احتمالاً حدود هفتصد گرم خواهد بود.
چشم‌های او کاملاً باز است و احتمالاً زمانی که می‌خوابد چشمانش را می‌بندد و حتی چشمک هم می‌زند. عصب‌های اطراف دهانش حساس‌تر می‌شوند تا او را برای مکیدن و تغذیه کردن بعد از تولد آماده کنند.
در حال حاضر شما مواد غذایی را از طریق بند ناف به نوازدتان می‌رسانید. خون شما مواد غذایی را از طریق این بند به نوزادتان می‌رساند. این بند ناف حاوی یک رگ و دو سرخرگ است. بند ناف در مقابل حرکات نوزاد شما توسط ژل وارتون محافظت می‌شود. وارتون یک مایع ژلاتینی است که بند ناف را از پیچ خوردن و بریده شدن در مقابل حرکات نوزادتان حفظ می‌کند.
در حالی که نوزادتان رشد می‌کند مغز او نیز به رشد خود ادامه می‌دهد. شیار و شریان‌های عمیق‌تر در کرتکس مغزی تشکیل می‌شوند که قرار است مرکز صدور دستورات برای خیلی از عملکردهای مهم باشد؛ مثل توانایی نوزاد برای بینایی، شنوایی، بویایی، صحبت کردن و راه رفتن. در حال حاضر، مغز تنفس‌های منظم سیستم‌های هضم و دمای بدن او را کنترل می‌کند. این سه عملکرد برای نوزادتان مهم است تا بتواند بعد از تولد زندگی کند.
بدنتان در هفته بیست و پنجم بارداری
سینه‌های بزرگتر و بزرگتر در دوران حاملگی
آیا رشد سریع سینه‌هایتان شما را متعجب کرده است؟
سینه‌ها حتی در دوران سه ماهه‌ی سوم نیز بزرگتر می‌شوند. حتی متوجه می‌شوید که هنگام نشستن سینه‌هایتان روی شکمتان قرار می‌گیرند. این احساس خوبی نیست، ولی به هر حال علامت خوبی است. سینه‌های شما برای تولید شیر که بعداً برای تغذیه نوزاد ضروری است، آماده می‌شوند.
اگرچه بعد از زایمان شکمتان کوچکتر می‌شود، ولی سینه‌هایتان همین طور می‌مانند. در حقیقت تا ۲۴ الی ۴۸ ساعت بعد از زایمان سینه‌هایتان بزرگتر هم می‌شوند. تغذیه‌ی نوزاد و ترشح شیر باعث کوچک شدن سایز آنها تا شیردهی بعدی می‌شود، یعنی تا زمانی که دوباره پر از شیر شوند. سینه‌های شما بعد از اینکه شیردهی به نوزادتان را قطع کردید به اندازه‌ی سابق باز می‌گردند.
تنگی نفس در دوران حاملگی
شما در سه ماهه سوم حاملگی بیشتر دچار تنگی نفس می‌شوید. چرا که وقتی نوزادتان بزرگتر می‌شود و فضای بیشتری را در شکم شما اشغال می‌کند ارگان‌های دیگر فشرده می‌شوند. ریه‌های شما فضای کافی مورد نیاز برای تنفس عمیق را ندارند. دیافراگم شما هم نمی‌تواند کمک زیادی کند، چون آن هم فشرده شده است. (این وضعیت صدمه‌های جدی و دایمی وارد نمی‌کند. بعد از تولد نوزادتان ارگان‌هایتان به حالت سابق باز می‌گردند.)
نگران نباشید مثل همیشه طبیعت مادر شدن به نفع نوزادتان عمل می‌کند. هرچند ممکن است شما احساس کنید که در کشیدن نفس دچار کمبود هوا و اکسیژن می‌شوید، ولی میزان بالای استروژن به شما کمک می‌کند. نفس‌های عمیق بکشید و اکسیژن بیشتری به خونتان برسانید و از آنجا که میزان خون شما در دوران حاملگی زیاد است، اکسیژن بیشتری از طریق جفت به هنگام دم و بازدم به نوزاد می‌رسد.
علایم آرام شدن
اگر در طول روز دچار تنگی نفس شدید چند دقیقه آرام باشید. نفستان به حالت عادی باز می‌گردد. در طول روز صاف روی صندلی بنشینید که ریه‌های شما فضای بیشتری برای تنفس داشته باشند. همچنین می‌توانید طوری نفس بکشید که قفسه سینه تان بلند شود. می‌توانید هنگام نفس کشیدن دستتان را روی قفسه سینه تان بگذارید و حرکت آن را احساس کنید. ممکن است شب‌ها احساس کنید که به نفس نفس افتاده اید. می‌توانید با استفاده از بالش‌ها سر خود را هنگام خوابیدن بلند نگه دارید تا این احساس کمتر شود. اگر تنگی نفستان با درد قفسه‌ی سینه همراه بود، فوراً با پزشک متخصص زنان و زایمان تماس بگیرید.
خوشبختانه خیلی از خانم‌ها قبل از زایمان از این حالت‌های تنگی نفس خلاص می‌شوند. دیا سه هفته قبل از زایمان یعنی زمانی که سر نوزادتان وارد کانال زایمان شد، فضای بیشتری برای دیافراگمتان ایجاد می‌شود و می‌توانید به راحتی نفس بکشید.
بیماران آسم در دوران حاملگی
خانم‌های حامله ای که آسم دارند، گاهی احساس می‌کنند علائم بیماریشان در طول سه ماهه سوم بدتر شده است. اگر آسمتان شدیدتر و بدتر شد با پزشکتان صحبت کنید. استفاده‌ی بسیاری از داروهای آسم در دوران حاملگی بلامانع هستند. پزشک‌ها معمولاً ترجیح می‌دهند داروهای استنشاقی تجویز کنند چون مؤثرتر هستند. با این حال اگر باز هم احساس تنگی در قفسه‌ی سینه‌ی خود کردید با پزشک خود مشورت کنید.
مشکلات تنفسی دیگر در دوران بارداری
ممکن است خیلی از مشکلات تنگی نفس را در سه ماهه سوم حاملگی معمولی تلقی کنید، ولی اگر تنگی نفس شدید و ناگهانی همراه با درد قفسه‌ی سینه یا نبض بالا داشتید، فوراً باید درمان شوید. این علایم ممکن است نشانه‌ی لخته خون در ریه‌ها باشد. این موارد نادر، ولی خطرناک هستند. مخصوصاً خانم‌هایی که در پاهایشان لخته خون دارند باید بیشتر مواظب باشند. همچنین مواظب باشید چون ممکن است یکی از علت‌های تنگی نفس ذات الریه باشد. ذات الریه که معمولاً با تب، درد قفسه سینه و سرفه همراه است، سومین دلیل مرگ بین خانم‌های حامله می‌باشد. ذات الریه می‌تواند ویروسی یا باکتریایی باشد. در هر دو صورت مشکلات ناشی از آن می‌تواند باعث ایجاد اختلال در سیستم تنفسی، زایمان زودرس یا عفونت شود که به نوزادتان صدمه می‌رساند.
زایمان زودرس
یک حاملگی طبیعی بین ۳۷ تا ۴۲ هفته و به طور متوسط چهل هفته طول می‌کشد. اکثر نوزادان در زمان موعد و شاید یک یا دو هفته دیرتر یا زودتر به دنیا می‌آیند. با این حال، تقریباً دوازده درصد از نوزادان آمریکا قبل از هفته‌ی سی و هفتم به دنیا می‌آیند که به این رویداد زایمان زودرس گفته می‌شود.
خطرات برای نوزاد
رشد نوزادان در سه ماهه‌ی آخر حاملگی خیلی پیشرفت می‌کند و اگر آنها زودتر از موعد به دنیا بیایند، مبارزه ای سخت پیش رو دارند. زایمان زودرس اصلی‌ترین دلیل مرگ در بین نوزادان است. نوزادانی که زنده می‌مانند، بیشتر از نوزادان دیگر در معرض خطرات مادام العمر هستند. مشکلاتی مثل تأخیر در رشد، شکل گیری، کری، کوری، بیماری مزمن ریه و فلج مغزی. حدود ۲۵ درصد از نوزادان زودرس (که قبل از هفته‌ی سی و دوم به دنیا آمده اند) از مشکلات جدی و تضعیف روند رشد مغز رنج می‌برند.
احتمال به دنیا آوردن کودک زودرس در شما
تحقیقات بعضی از عوامل خطر را که موجب زایمان زودرس می‌شوند مشخص کرده اند. خانمی احتمال زایمان زودرس دارد که:
- سابقه‌ی زایمان زودرس دارد.
- حاملگی چند قلویی دارد.
- از بیماری مزمنی مثل فشار خون یا دیابت رنج می‌برد
- قبل از حاملگی اضافه وزن یا کمبود وزن دارد
- سیگاری است.
- دو رگه است. (آفریقایی – آمریکایی)
- در دوران حاملگی دچار عفونت‌هایی مثل عفونت باکتریایی واژن، عفونت ادرار یا عفونت‌های مسری جنسی شود.
- سنش زیر ۱۷ سال یا بالای ۳۵ سال است.
- در دوران حاملگی استرس مزمن شدید و نگرانی‌های شدیدی دارد.
- با کمک درمان‌های ناباوری حامله شده است.
- در سرویکس یا رحم خود دارای ناهنجاری‌هایی می‌باشد.
- در طول حاملگی مورد خشونت در خانه قرار گرفته است.
پیشگیری از زایمان زودرس
اگر در معرض خطر زایمان زودرس هستید و سابقه‌ی آن را دارید، احتمالاً پزشک هر هفته تجویز عضلانی پروژسترون را به شما توصیه می‌کند. در تحقیقات اخیر تجویز پروژسترون از هفته‌های ۱۶ – ۲۰ شروع می‌شود و در خانم‌هایی که سابقه‌ی زایمان زودرس داشتند، خطر را تا ۳۳ درصد کاهش می‌دهد. این درمان برای همه‌ی خانم‌ها مناسب نیست با پزشک خود صحبت کنید.
علایم خطر در زایمان زودرس
در بعضی موارد داروها و درمان‌ها می‌توانند زایمان را تا حدی عقب بیندازند و به نوزاد زمان بیشتری برای رشد و شکل گیری بدهند. اگر داروها به موقع تجویز شوند، می‌توان نتیجه‌ی بهتری گرفت. بنابراین مواظب علایم زایمان زودرس باشید. حتی اگر یکی از علایم زیر را داشتید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. بهتر است حساسیت و دقت خود را بیشتر کنید تا اینکه زایمان زودرس داشته باشید.
- هر ده دقیقه یا کمتر درد و دل پیچه
- ترشح مایع یا خون از واژن
- احساس فشار در لگن گویی نوزاد فشار وارد می‌کند
- درد کمر و دل پیچه‌هایی مثل عادت‌های ماهانه
- تغییر رنگ ترشحات واژن از حالت سفید کرمی به حالت رقیق و موکوسی
وقتی با پزشک خود تماس گرفتید او درباره‌ی علایم و سن حاملگیتان از شما سؤال خواهد پرسید. (به یاد داشته باشید که به پزشکتان بگویید در کدام هفته از حاملگیتان هستید.) پزشک از شما می‌خواهد به مطب یا بیمارستان برای کنترل و معاینه مراجعه کنید تا بررسی شوید که آیا دهانه‌ی رحمتان باز شده است یا نه. اگر درد همراه با تغییر دهانه رحم داشته باشید، پس در معرض زایمان زودرس هستید.
مداخله‌ی دارویی
اگر علایم زایمان زودرس داشته باشید پزشک از شما آزمایش فیبرونکتین جنینی (FFN) خواهد خواست تا از طریق آن میزان پروتئین را در ترشحات رحم و واژن بررسی کند. جواب منفی این آزمایش نشان می‌دهد که تا دو هفته‌ی آینده احتمال زایمان وجود ندارد. جواب مثبت به اندازه‌ی جواب منفی قابل اطمینان نیست. ممکن است زایمان زودرس داشته باشید، ولی شاید هم این اتفاق نیفتد. آزمایشی برای تشخیص زمان دقیق حاملگی وجود ندارد. در خیلی از موارد باید صبر کرد و منتظر بود.
بعضی از پزشکان بستری شدن در خانه (بی تحرک بودن روی تخت) را برای جلوگیری از زایمان زودرس توصیه می‌کنند. با این حال بعضی از تحقیقات نشان می‌دهند که این روش به جلوگیری از زایمان زودرس کمکی نمی‌کند. علی رغم عدم وجود شواهد اکثر پزشکان احتیاط کرده و بستری شدن در خانه را برای جلوگیری از زایمان زودرس توصیه می‌کنند. اگرچه پزشک‌ها نمی‌توانند جلوی زایمان زودرس را بگیرند، ولی می‌توانند توکولیز (tocolytics) تجویز کنند، یعنی داروهایی که تا دیا سه روز زایمان را به تأخیر می‌اندازند. اگرچه این زمان مدت زیادی نیست، ولی می‌تواند مؤثر باشد.
حتی چند روز بیشتر در رحم ماندن هم می‌تواند شانس نوزاد را برای زنده بودن بیشتر کند، مخصوصاً در مورد نوزادانی که ۲۴ الی ۲۶ هفته هستند. اگر نوزاد شما ۲۴ الی ۳۶ هفته است، پزشک احتمالاً به شما کورتیکواستروئید (corticosteroids) تجویز خواهد کرد. دارویی که میزان سورفاکتانت را در ریه‌های نوزاد بیشتر می‌کند. سورفاکتانت به نوزاد اجازه می‌دهد که راحت‌تر نفس بکشد و مدت کمتری در دستگاه تهویه نگهداری شود.
برای اینکه نوزاد بیشترین منفعت را از دارو ببرد باید بعد از مصرف کورتیکواستروئید ۴۸ ساعت در رحم بماند. اگر کیسه‌ی آبتان پاره شود، باید آنتی بیوتیک مصرف کنید تا از عفونت‌های گروه B جلوگیری شود.
مراقبت‌های پزشکی بعد از زایمان
بعد از زایمان نوزاد زودرس را درون دستگاه مراقبت‌های ویژه (NICU) نگهداری می‌کنند که مجهز به وسایل پزشکی است و به نوزاد اجازه‌ی تنفس، تغذیه، فضای گرم و استفاده از مراقبت‌های پزشکی دیگر می‌دهد. در NICU پزشک متخصص مدام نوزاد را تحت کنترل دارد. نوزاد زودرس ممکن است چند روز تا چند ماه در این دستگاه بماند که این زمان به چند هفته بودن او و مشکلات سلامتی اش بستگی دارد.
انتخاب بیمارستان مناسب
اگر احتمال خطر زایمان زودرس در شما بالاست، NICU بیمارستان خود را بررسی کنید. بیمارستان درجه یک هیچگونه امکانات مراقبتی برای نوزاد ندارد و بیمارستان درجه‌ی سه بیشترین و پیشرفته‌ترین امکانات همراه با تجهیزات و کادر مجرب دارد. اگر بیمارستانتان درجه یک است ممکن است بخواهید بیمارستان‌های دیگر را نیز بررسی کنید. همچنین به یاد داشته باشید که نیمی از زایمان‌های زودرس در خانم‌هایی رخ می‌دهد که خطر جدی آنها را تهدید نمی‌کند. اگر شما هم مشکلی جدی ندارید و می‌خواهید در یک بیمارستان درجه یک زایمان کنید با پزشک خود مشورت کنید که در صورت زایمان زودرس چه اتفاقی خواهد افتاد. اگر امکان انتقال به موقع شما و نوزاد به بیمارستان درجه سه وجود دارد می‌توانید در این بیمارستان بستری شوید.
درد قفسه‌ی سینه در دوران بارداری
اگر احساس می‌کنید که قفسه‌ی سینه تان بزرگ شده است، حق با شماست قفسه‌ی سینه‌ی شما برای ایجاد جای بیشتر برای ریه‌هایتان که به اکسیژن بیشتری نیاز دارند و نوزادتان که ممکن است بخواهد پاهایش را دراز کند، حجیم می‌شود. بعضی از خانم‌ها در ناحیه‌ی بالای شکم و قسمت راست و پایینی قفسه‌ی سینه احساس درد می‌کنند. این درد به خاطر التهاب و تورم غضروفی است که به دنده‌ها متصل شده است.
تغییر حالت بدن می‌تواند درد شما را کمتر کند، چون باعث می‌شود، نوزادتان هم حالت بدنی خود را تغییر دهد. در طول روز صاف روی صندلی بنشینید و یک بالش را در قسمت پایینی کمرتان قرار دهید تا فشار وارد را کمتر کرده و تنفس را راحت‌تر کند. حمام آب گرم یا حوله‌ی گرم نیز می‌تواند در تسکین درد کارساز باشد.
جای خوشحالی اینجاست که در هفته‌های آخر، کمتر احساس کشیدگی در دنده‌های قفسه سینه‌ی خود می‌کنید. یعنی زمانی که نوزادتان برای زایمان آماده می‌شود و حالت بدنی اش به سمت پایین است.
چند قلویی
در طول ۲۵ سال اخیر تعداد زایمان‌های دوقلویی در آمریکا ۶۵ درصد افزایش پیدا کرده است و تعداد زایمان‌های چند قلویی سه قلیا بیشتر نیز بیش از ۴۰ درصد افزایش پیدا کرده است. تقریباً در آمریکا از هر صد مورد، سه تای آنها چند قلو هستند.
علت افزایش
قسمتی از دلیل افزایش این است که خانم‌ها در آمریکا در سن‌های بالا حامله می‌شوند. هر چقدر فرد سنش بیشتر باشد، شانس داشتن چند قلویی بیشتری دارد. همچنین کاشت جنین (ART) باعث افزایش چند قلویی می‌شود. حدوداً نیمی از حاملگی‌هایی که توسط ART ایجاد شده اند چند قلو هستند.
احتمال زایمان چند قلو در شما
احتمال به دنیا آمدن نوزادان چند قلو در مادرانی که در خانواده شان چند قلو دارند، بیشتر است. براساس تحقیقات اخیر قد و وزن مادر هم نقش زیادی دارد. خانم‌های قد بلند و نسبتاً چاق بیش از خانم‌های کوتاه‌تر و لاغر احتمال زایمان چند قلو را دارند.
دو قلوها رایج‌ترند
اکثریت زایمان‌های چند قلویی، دوقلو هستند و تعداد آنها تقریباً ۹۵ درصد زایمان‌های چند قلویی را در بر دارد. دوقلوها می‌توانند همسان یا غیر همسان باشند. دوقلوهای همسان که یک سوم دوقلوها را تشکیل می‌دهند، وقتی اتفاق می‌افتند که یک تخم بارور در اوایل حاملگی دو قسمت شود و دو جنین را تشکیل دهد. در دوقلویی غیر همسان، هر جنین از یک تخم و اسپرم جدا تشکیل می‌شود. دوقلوهای همسان یک جفت کیسه آمنیوتیک دارند، ولی دوقلوهای غیر همسان هر کدام جفت و کیسه‌ی آمنیوتیک خود را دارند.
احتمال دوقلویی همسان یا غیرهمسان ربطی به سن سابقه‌ی خانوادگی یا علت‌های علمی دیگر ندارد بلکه کاملاً تصادفی و شانسی است.
تشخیص چند قلوها
در زمان‌های گذشته، یک خانم حامله، هنگام زایمان متوجه می‌شد که نوزادش چند قلو است. اکنون سونوگرافی‌ها چند قلویی را در هفته‌ی ششم حاملگی نشان می‌دهند و بیش از ۹۵ درصد چندقلوها در اوایل سه ماهه دوم حاملگی تشخیص داده می‌شوند. اگر سونوگرافی انجام نداده اید یا در اوایل حاملگی تان انجام داده اید، پزشک ممکن است بعد از شنیدن بیش از یک ضربان قلب در معاینه به چند قلو بودن نوزادتان شک کند. همچنین اگر افزایش وزن زیادی داشته باشید، شکمتان بزرگتر از حد معمول باشد یا حالت‌های تهوع زیاد داشته باشید، احتمال چند قلویی وجود دارد.
خطرات و احتیاط‌ها
خانم‌های حامله که چند قلو دارند، بیشتر برای معاینه به پزشکشان مراجعه می‌کنند. حاملگی این خانم‌ها پرخطر محسوب می‌شود، چون احتمال زیادی برای سقط یک یا هر دو جنین وجود دارد. همچنین بیشتر در معرض خطر زایمان زودرس دیابت دوران حاملگی، پره کلمپسی، کم خونی ناشی از کمبود آهن و کند بودن رشد جنین هستند. معمولاً چند قلوها زودتر از موعد به دنیا می‌آیند. شصت درصد دو قلوها، نود درصد سه قلوها و تقریباً تمام چند قلوهای بیشتر از سه قلو زود به دنیا می‌آیند. به طور متوسط تک نوزادان در هفته‌ی ۴۰، دوقلوها در هفته‌ی ۳۶، سه قلوها در هفته‌ی ۳۲ و چهارقلوها در هفته‌ی بیست و هشتم حاملگی به دنیا می‌آیند.
چند قلوها معمولاً توسط سزارین به دنیا می‌آیند. چون نوزادان زودرس معمولاً در حالت زایمان طبیعی (سر به سمت پایین) قرار نمی‌گیرند و تقریباً تمام چند قلوهای بیشتر از دو قلو (سه قلیا بیشتر) توسط سزارین به دنیا می‌آیند. خیلی از دوقلوها ممکن است به حالت طبیعی و از راه واژن به دنیا بیایند. مخصوصاً در شرایطی که سر نوزاد اول پایین باشد و نوزاد دوم کوچکتر یا هم سایز نوزاد اول باشد.
درباره‌ی خودتان در هفته بیست و پنجم بارداری
لذت بردن از ظاهر جدیدتان در دوران بارداری
بعضی از خانم‌ها تغییر فیزیکی خود را در دوران حاملگی دوست دارند و از تغییراتی که در آنها ایجاد شده لذت می‌برند. عده ای نیز وقتی به کمر خود نگاه می‌کنند که بعد از مدت‌ها تلاش برای حفظ آن در اندازه‌ی طبیعی اکنون بزرگ شده ناراحت می‌شوند.
اگر از وضعیت ظاهرتان ناراحت هستید به جنبه‌های خوب قضیه توجه کنید و با خود بگویید: «من به خاطر آوردن یک زندگی جدید به این دنیا این قدر بزرگ شده ام.» با این حال ممکن است وقتی وزنتان بیشتر از همسرتان شود یا هنگام نشستن در قطار به جای یک صندلی، جای دو صندلی را پر کنید، ناراحت شوید. احساسات خود را کنترل کنید و به جای ناراحتی، زمانی که وسوسه می‌شوید شکلات و چیپس بخورید یا ورزش کردن را به تعویق بیندازید این کارها را نکنید و به یاد داشته باشید که این تغییرات فیزیکی موقتی هستند.
رگ‌های واریسی در دوران بارداری
آیا به خطوط قرمز رنگ و نازک روی سینه‌هایتان توجه کرده اید؟ آنها رگ‌های واریسی نام دارند. آنها مویرگ‌هایی هستند که تقریباً همه جای بدن شما دیده می‌شوند و معمولاً روی سینه مشخص‌ترند. به خاطر افزایش میزان نیاز شما به اکسیژن، بدن شما در دوران حاملگی چهل درصد بیش از حد معمول خون تولید می‌کند. این افزایش حجم خون باعث گشاد شدن و مشخص‌تر شدن آنها در زیر پوست می‌شود. رگ‌های واریسی در افرادی که پوست سفید دارند مشخص‌ترند.
رژیم غذایی و ورزش در هفته بیست و پنجم بارداری
وقتی نوزادتان دوقلو یا چند قلو است
اگر تعداد نوزادهایتان بیش از یک نفر بود، ممکن است در طول روز بیشتر تشویق شوید که به سمت یخچال بروید. پزشک نیز ممکن است بیشتر شما را تشویق کند به مصرف کالری و افزایش وزن بیشتر. به طور طبیعی خانم‌هایی که وزن عادی دارند در دوران حاملگی برای دوقلوها ۲۰-۱۶ کیلوگرم و برای سه قلوها ۲۲.۵ – ۲۷ کیلوگرم افزایش وزن دارند.
برای این افزایش وزن باید روزانه چهارصد الی پانصد (به جای سیصد)، اگر فعال هستید، و حتی بیشتر کالری مصرف کنید. در رژیم غذایی خود غذاهای مفید را جای دهید میوه، سبزیجات، پروتئین، گندم، لبنیات بدون چربی، حبوبات و … از پزشک خود بپرسید که آیا به مکمل‌های ویتامین بیشتری در کنار ویتامین‌های حاملگی نیاز دارید یا نه.
اگر حاملگیتان بدون مشکل پیش رفت پزشک به شما اجازه‌ی ورزش متعادل را می‌دهد، در غیر اینصورت پزشک متوقف کردن ورزش را توصیه خواهد کرد، مخصوصاً در طول نیمه‌ی دوم حاملگی تان.
زمانی که نباید ورزش انجام دهید
اگر دکتر به شما گفت که باید ورزش کردن را متوقف کنید، ممکن است تعجب کنید که آیا از این به بعد حاملگیتان سالم خواهد بود یا خیر. وقتی پزشک تصمیم می‌گیرد که خانم حامله ورزش نکند، خطرات را با منافع مقایسه می‌کند. برای خانم حامله ای که مشکلی در حاملگی اش وجود ندارد، ورزش کاملاً مفید و سودمند است. با این حال اگر حاملگیتان با یک مشکلات سری شروع شود، پزشک ورزش را برایتان مناسب نخواهد دانست. در این شرایط بهتر است ورزش نکنید، چون خطرات ناشی از آن بیش از منافع آن است.
ماساژ حاملگی
یکی از هدیه‌هایی که می‌توانید در دوران حاملگی به خود بدهید، ماساژ حاملگی است. با بزرگ شدن شکمتان ماهیچه‌های شانه‌ها و کمرتان باید بیش از حد معمول کار کنند تا شما بتوانید صاف بایستید.
ماهیچه‌های پر کار ممکن است سفت شوند و ماساژ یک روش فوق العاده برای شل کردن آنهاست.
متخصصان ماساژ که در زمینه‌ی ماساژ خانم‌های حامله تخصص دارند، میزهای مخصوصی دارند که خانم‌های حامله بدون فشار و اذیت می‌توانند روی شکم خود دراز بکشند. همچنین می‌توانید از صندلی‌های ماساژ استفاده کنید. وقتی روی صندلی می‌نشینید، متخصصان ماساژ روی شانه‌ها و کمر شما کار می‌کنند و سرتان را روی سطح صاف گذاشته و استراحت می‌کنید.
سؤال‌های معمول در هفته بیست و پنجم بارداری
آیا می‌توانم برای زایمان ورزش و تمرین کنم؟
زایمان کردن تقریباً شبیه به ورزش دو میدانی است. هرچه بیشتر از لحاظ فیزیکی آماده شوید، راحت‌تر به خط پایان می‌رسید. تحقیقات نشان می‌دهند خانم‌هایی که قبل از زایمان در وضعیت خوب فیزیکی هستند، زایمان‌های کوتاه‌تری دارند و به مداخله‌های کمتری مثل زایمان با وسیله‌ی مکشی و سزارین نیاز خواهند داشت. بر اساس گفته‌های خانم‌های حامله، خانم‌هایی که از لحاظ بدنی طبیعی هستند، بیشتر از خانم‌های دیگر احساس آمادگی برای زایمان دارند.
تناسب اندام از جهات دیگر هم شرایط را متفاوت می‌کند. آیروبیک به شما کمک می‌کند نیازهای فیزیکی زایمان و حاملگی را داشته باشید. انعطاف پذیری خوب حاملگی را در حالت‌های مختلف برایتان آسان‌تر می‌کند. ماهیچه‌های قوی هم هنگام زایمان بچه کمک می‌کنند. داشتن یک ذهن ورزشکاری هم بسیار مؤثر است. بعضی از خانم‌های ورزشکار می‌گویند تجربه‌ی رقابت در مسابقات آنها را برای سختی‌های حاملگی آماده می‌کند. نیازی نیست که یک ورزشکار حرفه ای باشید، حتی پیاده روی‌های روزانه نیز می‌تواند به تندرسی و حفظ اندام شما کمک کند.
تناسب اندام، زایمان راحت و کوتاه را تضمین نمی‌کند. عوامل دیگری هم نقش دارند. برای مثال خانم حامله ای که قبل از زایمان بهتر استراحت کرده است بیش از خانم حامله‌ی خسته، انرژی و نیرو دارد. اگر در طول حاملگی ورزش کرده اید توصیه‌های پزشک خود را هم رعایت کنید. اگر مدت‌هاست غیر متحرک بوده اید با پزشک خود مشورت کنید که آیا می‌توانید یک برنامه‌ی متعادل پیاده روی را اعمال کنید یا به یک کلاس ورزشی بروید؟
آیا باید یک برنامه‌ریزی برای زایمان داشته باشم؟
خیلی از خانم‌ها برنامه‌ریزی‌هایی برای نحوه‌ی زایمان نوزادشان دارند و برای اینکه خواسته‌ها و انتظاراتشان برآورده شود، برنامه‌ریزی می‌کنند. لیست برنامه‌ریزی شما می‌تواند به مسائل زیر اشاره کند.
- محیط زایمان (برای مثال، موزیک آرام و ملایم).
- چه کسی هنگام زایمان در کنارتان خواهد بود. (همسرتان، دوستانتان، اعضای خانواده).
- دانشجوهای پزشکی و پرستاری در زایمان شما مداخله کنند یا فقط حضور داشته باشند.
- تحرک هنگام زایمان
- فیلمبرداری از زایمان و به دنیا آمدن نوزاد
- داروهای تسکین درد
- ایجاد برش در ناحیه‌ی میان دو راه (مابین واژن و مقعد).
- بریدن بند ناف.
- شیر دادن به نوزاد بلافاصله بعد از به دنیا آمدنش
- نگه داشتن نوزادتان در اتاق خود
برنامه‌ریزی زایمان خود را به پزشکتان نشان دهید. مهمتر از برنامه‌ریزی نوشته شده صحبت‌هایی است که با پرستار و پزشک خود می‌کنید. خیلی از خانم‌ها می‌ترسند که نیازهایشان هنگام زایمان برآورده نشود. اگر با پزشک خود صحبت کنید، می‌توانید به نتیجه برسید که کدام نیازها و خواسته‌هایتان قابل اجرا هستند. همسرتان یا کسانی که به آنها اعتماد دارید، می‌توانند در هنگام زایمان با شما باشند.
خود را آماده کنید چرا که ممکن است شرایط در هنگام زایمان فرق کند. مخصوصاً اگر این زایمان اول شماست. خانم‌هایی که مصمم هستند هرگز از داروهای مسکن درد استفاده نخواهند کرد، گاهی برای آنها التماس می‌کنند و برعکس. هر چقدر هم برای زایمان خود برنامه‌ریزی کرده باشید، باید برای همه‌ی اتفاقات ممکن آماده باشید. برنامه‌ریزی کردن حرکتی کاملاً منطقی است، ولی انعطاف پذیر بودن نیز مهم است.
بدون دیدگاه