کودک دلبند شما در هفته سی و یکم بارداری از سر تا پاشنه حدود ۴۱.۱ سانتی متر طول دارد. این تقریباً به اندازه و وزن یک نارگیل است. کودک شما در این هفته بسیار فعال است، در اطراف حرکت می‌کند، انگشتان خود را می‌مکد و حرکات عجیب و غریب انجام می‌دهد. روز به روز، کودک شما چاق‌تر می‌شود و کمتر از قبل چین و چروک به نظر می‌رسد.
اتفاقات درون نوزادتان در هفته سی و یکم بارداری
احتمالاً متوجه شدید که وقتی با نوزادتان حرف می‌زنید بیشتر حرکت می‌کند و اکنون که بدن او رشد می‌کند ممکن است ضربه‌های جدیدی احساس کنید که محکم‌تر هستند و حتی ممکن است باعث ایجاد درد در شما شوند.
وزن نوزادتان احتمالاً ۱/۵ کیلوگرم است و چهل سانتیمتر قد دارد. شکم او مثل شکم بوداها گرد و سفت است، چون کبد او به سرعت مشغول تولید سلول‌های قرمز خون است. بعضی از نوزادان در هفته سی و یکم حاملگی کاملاً در سر خود مو دارند، ولی بعضی دیگر مثل پوست تخم مرغ تاس هستند. سکسکه کردن در این مرحله برای نوزادان کاملاً طبیعی است و گاهی ممکن است این سکسکه‌ها آنقدر قوی باشند که نصف شب شما را از خواب بیدار کنند.
اگر دوست دارید کمی تفریح کنید روی شکم خود چراغ روشنی را قرار دهید و حرکات نوزاد خود را بررسی کنید (اگر حرکت نکرد، حتماً خوابیده است. چند ساعت بعد دوباره امتحان کنید.) همچنین می‌توانید روی شکم خود را فشار دهید تا پاسخ او را با لگد زدن ببینید و یا یک کتاب روی شکمتان قرار دهید تا او با ضربه‌ها و لگدهایش آن را حرکت دهد و از روی شکمتان پرت کند.
بدنتان در هفته سی و یکم بارداری
آیا نوزادتان در درون شما جای می‌گیرد؟!
زمان زایمان شما به سرعت نزدیک می‌شود و باعث می‌شود حرف‌های زیادی درباره‌ی سایز و تجربیات عجیب زایمان بشنوید. ممکن است دوستانتان بگویند شما لاغر هستید و باید سزارین کنید و یا نوزادتان برای زایمان طبیعی خیلی بزرگ است.
این حرف‌ها را نشنیده بگیرید. غیرممکن است که با نگاه کردن به یک زن بتوان گفت که چقدر راحت یا سخت زایمان خواهد کرد. حتی اگر استخوان‌بندی درشتی داشته باشید، ممکن است لگن شما تنگ باشد (یعنی استخوان‌های لگنتان به هم نزدیک باشند.) و برعکس.
مثل هشتاد درصد خانم‌ها شما نیز احتمال دارد لگن مناسبی داشته باشید. مهم نیست قبل از حاملگی لاغر یا چاق بوده باشید. همچنین سایز نوزاد و موقعیت قرار گرفتن سرش نیز بیش از خود شما در راحتی یا سختی زایمان دخالت دارد.
کاهش فشار لگن
ممکن است فشار و اذیت در اطراف ناحیه لگن خود احساس کنید و وقتی نوزادتان خود را برای حالت زایمان آماده می‌کند، ممکن است فشار و درد در ناحیه‌ی لگن و کشاله‌ی ران‌های خود احساس کنید. این درد به خاطر جابه جایی استخوان‌های لگن شما است، وقتی که بدنتان برای زایمان نوزاد از هم باز می‌شود و رباط‌ها برای جابه جایی استخوان‌ها کشیده می‌شوند.
شما این دردها را در وسط استخوان لگن، زیر کمر و حتی پاها احساس می‌کنید. این دردها ممکن است دائمی و یا در مواقع خاص مثل عطسه، سرفه، خمیازه و یا خندیدن احساس شوند.
بهترین روش برای رفع فشار لگن و این دردها این است که حالت خود را تغییر دهید و تا زمان زایمان به ورزش ادامه دهید. این دردها مخصوصاً زمانی که پای خود را بلند می‌کنید که برای مثال سوار قایق شوید یا از صندلی بلند شوید بیشتر می‌شوند. ورزش بسیار خوب و مفید است، مخصوصاً پیاده روی یا شنای سبک.
اگر به جایی رسیدید که از شدت درد انجام ورزش و تحرک برایتان غیر ممکن بود با پزشک زنان و زایمان صحبت کنید و از کمربندهای طبی حاملگی استفاده کنید و یا به متخصص فیزیوتراپی مراجعه کنید. متخصص فیزیوتراپی می‌تواند به شما حرکاتی را آموزش دهد که بتوانید وزن شکم خود را بهتر کنترل کنید.
استراحت کردن برای زایمان بهتر
تحقیقات نشان داده‌اند که مادران آرام که در طول حاملگی و زایمان کمتر ترسیده‌اند، زایمان‌های کوتاه‌تر و نوزادان سالم‌تری دارند. این تنها یک تأثیر فیزیکی نیست، بلکه تأثیر روانی نیز هست. وقتی مادر در طول زایمان بترسد، ممکن است با فشار دادن دندان‌ها، چنگ زدن به ملافه‌ی تخت و یا حرکات انگشتانش برای مقابله با درد واکنش نشان دهد. این ممکن است در اثر درد زایمان و یا ترس بی‌مورد پیش آید.
متأسفانه این واکنش ممکن است از لحاظ فیزیکی مانع به دنیا آمدن نوزاد شود. در برابر درد زایمان، بدن شما آدرنالین تولید می‌کند. هورمونی که هنگام مواجه شدن شما با درد یا ترس ترشح می‌شود. وقتی بدن شما آدرنالین تولید می‌کند، مانع ترشح اکسیتوسین می‌شود. هورمونی که باعث گشاد شدن ماهیچه‌های رحم می‌شود، در نتیجه ترس شما از درد در طول زایمان مانع انجام کار بدن شما برای به دنیا آوردن نوزادتان می‌شود.
بررسی مراحل زایمان
خیلی از کتاب‌ها و منابع دیگر، زایمان را به سه بخش تقسیم می‌کنند. برای شما زایمان یک تجربه‌ی مداوم است و نسبت به شدت دردهای زایمان درباره‌ی آن تصمیم می‌گیرید. با این حال از آنجا که پزشک و پرستاران زایمان را به سه بخش تقسیم می‌کنند برای شما نیز دانستن این سه بخش مفید خواهد بود.
مرحله‌ی اول زایمان
این طولانی‌ترین بخش زایمان است و معمولاً به عنوان بخشی از زایمان تعریف می‌شود که دهانه‌ی رحم باز و بسته می‌شود. در مرحله‌ی اول دهانه‌ی رحم شما بین چهار تا پنج سانتیمتر باز می‌شود و در مرحله‌ی بعد تا تقریباً هشت سانتیمتر باز می‌شود. سپس تا ده سانتیمتر باز شده و آماده‌ی به دنیا آمدن نوزادتان می‌شود. اکنون دردهای زایمان قوی‌تر و شدیدترند و فاصله‌ی زمانی بین دردها کمتر است.
مرحله‌ی دوم زایمان
دردهای زایمان کوتاه‌تر و شدیدتر و متداوم‌تر هستند در این مرحله رحم نوزاد را به طرف پایین و برای خارج کردن از دهانه رحم هل می‌دهد.
مرحله‌ی سوم زایمان
جفت و دیواره‌ها از رحم خارج می‌شوند.
جفت جنین
پنج دقیقه بعد از زایمان، وقتی همسرتان و پرستاران و یا کس دیگری در اتاق بچه را تحویل می‌گیرد، رحم شما همچنان مشغول به کار است و می‌خواهد جفت را خارج کند. بعد از چندین درد مختصر جفت از رحم شما بیرون می‌آید.
جفت یک ارگان است که شما و نوزادتان را به هم متصل می‌کند. جفت اکسیژن و مواد لازم را از جریان خون مادر می‌گیرد و به جنین می‌رساند. همچنین جفت ضایعات نوزاد را خارج کرده و به جریان خون مادر وارد می‌کند تا از کلیه‌ها دفع شوند. نوزاد توسط بند ناف به جفت متصل می‌شود.
مواظب علایم جفت سر راهی و ریزش جفت که مشکلاتی هستند که در این ارگان اتفاق می‌افتند، باشید. نگرانی‌های خود را با پزشکتان در میان بگذارید.
تمرین برای زایمان
چه باور کنید و چه نکنید تنها هشت هفته تا زمان زایمان شما مانده است و این بهترین زمان برای تمرین آرام بودن و روش‌های تنفس در هنگام زایمان است. حتی اگر روش‌های بیهوشی را انتخاب کنید، این روش‌ها می‌توانند در کنترل اذیت‌ها و ناراحتی‌هایی که هنگام به دنیا آمدن بچه پیش می‌آیند، کمک رسان باشند. این روش‌ها را همراه با روش‌های دیگری که در کلاس‌های تولد نوزاد یاد می‌گیرید اعمال کنید و زایمان را برای خود و نوزادتان آسان‌تر کنید.
روش‌های حفظ آرامش در اوایل شروع زایمان
یکی از بهترین روش‌های حفظ آرامش در طول زایمان این است که یاد بگیرید ماهیچه‌های بدنتان را به گروه‌های متفاوتی تقسیم کنید. رحم شما باید منقبض شود تا نوزاد را به سمت پایین هل دهد و دهانه رحم را در بالای سر نوزاد منبسط کند. اگر ماهیچه‌های دیگر در طول زایمان سفت شوند شما انرژی و اکسیژن زیادی را هدر خواهید داد. با یاد گرفتن شل نگه داشتن ماهیچه‌های دیگر می‌توانید اکثر اکسیژن و انرژی خود را روی به دنیا آمدن نوزادتان متمرکز کنید.
برای اینکه یاد بگیرید در طول انقباضات زایمان چگونه بدن خود را به حالت آرام و راحت نگه دارید می‌توانید با همسرتان تمرین کنید. در روی تختخواب‌تان با کمک بالش‌ها خود را صاف نگه دارید یا به یک سمت خود دراز بکشید. با انگشتان پایتان شروع کنید و آنها را به سمت بالا بیاورید و روی شل شدن هر کدام از ماهیچه‌های بدنتان تمرکز کنید. از همسرتان بخواهید فرمان‌های متفاوتی بدهد و بخواهد قسمت‌های مختلف خود را منقبض کنید. برای مثال، اگر همسرتان گفت: «دست چپ خود را منقبض کن.» دست چپ خود را بلند کرده و منقبض کنید.
همسرتان باید اعضای دیگر بدنتان را بلند کند تا از شل بودن آنها مطمئن شود؛ یعنی، باید احساس چیز سنگین و شل در دستان خود بکند. سپس همسرتان بگوید دست چپ خود را شل کن. شما باید روی شل نگه داشتن دست خود تمرکز کنید تا همسرتان احساس سنگینی کافی در دستانش بکند. هدف این تمرین یاد گرفتن شل کردن اعضای دیگر وقتی عضوی از بدن منقبض است می‌باشد. در طول زایمان باید این تمرین‌ها را اعمال کنید. مدت زمانی که می‌توانید این کار را در طول زایمان انجام دهید به تمرینی است که کرده‌اید.
روش‌های تنفس برای زایمان
مهم نیست تجربه‌ی شما از زایمان چگونه است، روش‌های تنفس می‌توانند آن را برای شما سریع‌تر و راحت‌تر کنند. تمرین کردن این روش‌ها از چند هفته قبل از زایمان می‌تواند نیاز شما به داروهای مسکن درد در طول زایمان را به تأخیر انداخته و یا کلاً قطع کند. بدون شک در کلاس‌های زایمان نیز این روش‌ها را یاد می‌گیرید. اگرچه روش‌های آموزش متنوع و متفاوتند، ولی هدف اکثر تمرین‌ها این است که به شما یاد بدهند روی انرژی و عملکرد بدن خود در هنگام زایمان نوزادتان تمرکز کنید.
تنفس آهسته
زمانی که درد زایمان مرتب و شدید می‌شود و شما نباید فعالیت داشته باشید و یا صحبت بکنید، زمان تنفس آهسته رسیده است. دو ماه قبل از زایمان هر روز روش‌های تنفس آهسته را تمرین کنید.
- نفس عمیق بکشید و ریه‌های خود را کاملاً پر کنید و سپس هوا را خارج کنید.
- با تمرکز کردن روی نقطه‌ای از دیوار سقف یا زمین (بسته به موقعیت‌تان) انرژی‌تان را تحت کنترل خود در بیاورید.
- وقتی انقباضات زایمان شروع شد، در یک دقیقه پنج الی ده بار نفس عمیق بکشید. وقتی هوا را به درون می‌کشید دستان خود را زیر شکمتان قرار دهید و هنگام بازدم روی دنده‌هایتان بگذارید. در طول انقباضات زایمان ماساژ رحم می‌تواند از ایجاد درد و ناراحتی آن کم کند. مثل زمانی که پایتان می‌گیرد و ماساژ دادن به آن کمک می‌کند.
- وقتی انقباضات تمام شد به حالت طبیعی نفس بکشید.
- در تمام حالت‌های زایمان نفس آهسته را تمرین کنید. حالت نشسته روی صندلی، تکیه دادن به بالش، خوابیدن به یک سمت بدن، سر پا و یا روی زانو.
تغییر در تنفس‌های آهسته
در مرحله‌ی بعدی زایمان که دهانه رحم تقریباً پنج سانتیمتر باز می‌شود، تنفس‌های آهسته برای کنار آمدن با انقباضات رحمی کارساز نیست و وقت آن رسیده که برای هماهنگ شدن با سرعت و شدت زایمان، تنفس‌های خود را تغییر دهید. این تنفس‌ها را شش هفته قبل از شروع زایمان تمرین کنید. انجام روزانه‌ی آنها باعث کنترل و توانایی بیشتر شما می‌شود:
- نفس عمیق بکشید.
- وقتی انقباضات رحمی شروع شد، ابتدا نفس‌های آهسته بکشید و سپس با افزایش شدت انقباضات سریع‌تر تنفس کنید و سپس با اتمام انقباضات نفس‌های خود را آهسته‌تر کنید.
- در حقیقت سرعت این نوع نفس‌ها دو برابر زمان معمولی است و مهم این است که به اندازه‌ی طبیعی هوا وارد ریه‌هایتان بکنید. اگر احساس سرگیجه بکنید، به معنای این است که اکسیژن زیادی وارد بدن خود کرده‌اید.
- همچنان همانطور که در قسمت قبل گفته شد، ماساژ رحم می‌تواند در تسکین درد کارساز باشد.
تنفس در مرحله‌ی آخر
وقتی دهانه رحم کاملاً باز شد، شما احساس فشار زیادی در مقعد خود خواهید کرد و برای به دنیا آوردن باید زور بزنید. این مرحله بسیار مهم است، چون اگر زودتر از موعد زور بزنید تورم و پارگی دهانه‌ی رحم بیشتری خواهید داشت:
- وقتی انقباضات شروع شد، در ابتدا آرام نفس بکشید و سپس تنفس خود را تندتر کنید.
- وقتی انقباضات به حد نهایت رسیدند، به جای تنفس معمولی، فکر کنید شمعی روبه روی شما قرار دارد، دهان خود را گرد کنید و سعی کنید آن را خاموش کنید.
- هر بار که انقباضات شدت گرفتند، چندین بار این کار را بکنید.
- در فاصله‌ی بین انقباضات زور نزنید بلکه تا مرحله‌ی بعدی استراحت کنید.
- این نوع تنفس‌ها را در حالت مختلف زایمان امتحان کنید، ولی زور نزنید، هنوز خیلی زود است!
جفت سر راهی
جفت در دوران حاملگی بسیار درگیر است و مواد مغذی و اکسیژن را از خون شما به نوزادتان از طریق بند ناف می‌رساند. به طور طبیعی این ارگان باید در قسمت بالایی دیواره‌ی رحم قرار گیرد. اگر جفت در قسمت پایین و روی دهانه رحم رشد کند مشکل ایجاد می‌کند که به آن جفت سر راهی گفته می‌شود.
حالت طبیعی
در طول زایمان، نوزاد قبل از جفت به دنیا می‌آید و سی دقیقه بعد از زایمان جفت نیز بیرون می‌آید. این روند بسیار ضروری است، چون تا آخرین لحظه نوزادتان اکسیژن مورد نیازش را از طریق جفت می‌گیرد.
حالت غیر طبیعی
اگر جفت در قسمت پایینی رحم رشد کند ممکن است قسمتی یا تمام دهانه رحم را که به واژن ختم می‌شود مسدود کند. در هر دویست حاملگی، یک حاملگی دچار این حالت می‌شود. اگر سنتان بالا باشد، نوزاد زیادی به دنیا آورده باشید، سابقه‌ی سزارین داشته باشید و یا سیگار مصرف کنید، بیشتر در معرض این حالت هستید.
نگرانی‌ها
جفت سر راهی می‌تواند احتمال خونریزی بعد از زایمان یا در حین زایمان را در حد خطر زندگی مادر افزایش دهد. این خونریزی شدید و غیر قابل کنترل می‌تواند زمانی که دهانه‌ی رحم برای زایمان آماده و باز می‌شود اتفاق بیفتد. اگر خونریزی بدون درد در شما اتفاق بیفتد، پزشک برای یافتن علت خونریزی سونوگرافی انجام می‌دهد. سونوگرافی در هفته‌های ۱۸ تا ۲۰ حاملگی ممکن است جفت سر راهی را نشان دهد. سونوگرافی در سه ماهه سوم تکرار می‌شود؛ یعنی، وقتی که جفت کاملاً در پایین نیست چون رحم بزرگ شده است. اگر باز هم سونوگرافی سه ماهه سوم نشان داد که جفت کاملاً دهانه رحم را مسدود کرده پس در آنجا می‌ماند. جفت سر راهی معمولاً در طول دو ماه آخر حاملگی تشخیص داده می‌شود.
درمان
درمان به سن حاملگی حالت جفت و سلامتی نوزاد بستگی دارد. هدف درمان جلوگیری از خونریزی و کاهش خطر زایمان زودرس می‌باشد. اگر جفت سر راهی تشخیص داده شود ولی خونریزی نداشته باشید، احتمالاً پزشک به شما خوابیدن در تخت و انجام فعالیت‌های محدود را توصیه خواهد کرد تا خطر خونریزی تا زمان سزارین را کنترل کند. اگر خونریزی نداشته باشید باید به بیمارستان منتقل شوید. مدت زمان بستری شدن در بیمارستان به عوامل متعددی بستگی دارد. سزارین در اکثر موارد ضروری است چون زایمان باعث خونریزی شدید در مادر و عدم رسیدن اکسیژن به نوازد می‌شود.
جدایی جفت از رحم
همان طور که در مطالب جفت سر راهی اشاره کردیم جفت معمولاً در دیواره‌ی رحم و قسمت بالای آن قرار دارد و تا زمان زایمان نوزاد از آنجا بیرون نمی‌آید. جفت به نوزادتان اجازه می‌دهد تا زمان به دنیا آمدن اکسیژن مصرف کند. اگر به طریقی جفت قبل از به دنیا آمدن نوزادتان از رحم جدا شد به این حالت جدایی جفت از رحم گفته می‌شود که شما و نوزاد را به خطر می اندازد.
عوامل خطر
این عوامل شما را در خطر جدایی جفت از رحم می‌اندازد که معمولاً از هر دویست حاملگی یک عدد دچار آن می‌شود. مصرف زیاد کوکائین، فشار خون بالا، پره کلامپسی، ضربه به شکم و سابقه‌ی جدایی جفت از رحم در طول حاملگی‌های قبلی.
علایم جدایی جفت از رحم
اگر علایمی مثل خونریزی واژن، درد شدید در شکم و کمر، نرمی رحم و یا انقباضات شدید در هر دقیقه داشتید، فوراً با پزشک تماس بگیرید. در اکثر موارد جدایی جفت از رحم، قسمتی از جفت جدا می‌شود. در موارد کمی، تمام جفت جدا می‌شود و نوزاد می‌میرد. اگر این شرایط درمان نشود شما از شدت خونریزی ممکن است بمیرید.
اگر بعد از هفته‌ی بیست و چهارم حاملگی دچار خونریزی شدید، احتمالاً به بیمارستان منتقل می‌شوید تا جدایی جفت را بررسی کنند. پزشک فشار خون و نبض شما و ضربان قلب نوزاد را کنترل خواهد کرد و سونوگرافی و معاینه واژن انجام خواهد داد. چگونگی و زمان انجام زایمان شما بستگی به سلامت شما و نوزادتان دارد شاید سزارین و یا شاید زایمان طبیعی و ممکن است فوراً نیاز به زایمان باشد و یا تا چند روز بعد نیازی نباشد.
درباره‌ی خودتان در هفته سی و یکم بارداری
آیا با نوزادم کنار خواهم آمد؟
اگر شما از آن دسته خانم‌هایی هستید که حاملگی سختی دارید و همه‌ی مشکلات را از حالت‌های تهوع، کمردرد، سندرم تونل کارپال تا تورم مچ‌ها و پاها داشته‌اید، ممکن است تردید کنید که آیا متنفر شدن از حاملگی به معنای دوست نداشتن نوزادتان نیز هست یا نه. به هر حال کمی عجیب است که عاشق کسی شوید که تا به حال ندیده‌اید، باعث حالت تهوع در شما می‌شود، شب‌ها شما را از خواب بیدار می‌کند، به شما لگد می‌زند، کارهایتان را مختل می‌کند و شکمتان را بزرگ می‌کند.
با این حال برای خیلی از خانم‌ها حاملگی بعد از زایمان فراموش می‌شود. منظور این نیست که عشق به راحتی در آنها ایجاد می‌شود. پیش‌بینی اینکه مادرها چگونه و چه وقت عاشق نوزادشان می‌شوند از نظر علمی نادرست است، چراکه شما بار دیگر تحت تأثیر هورمون‌ها هستید. اندورفین‌ها، هورمون‌هایی که باعث ایجاد احساس خوب در شما می‌شوند، در طول زایمان در بدنتان تولید می‌شوند و در نتیجه احساس خوبی به شما می‌دهند. همچنین بدنتان اکسیتوسین و پرولاکتین ترشح می‌کند و میزان آنها اگر به نوزادتان شیر دهید، بیشتر هم می‌شود. بنابراین عشق ورزیدن به نوزادتان به طور طبیعی ایجاد می‌شود.
با این حال والدینی نیز هستند که از به دنیا آمدن نوزادشان رضایت ندارند. بعضی از خانواده‌ها از همان ابتدا با حاملگی مخالف هستند و یا سیستم حمایت خانوادگی مناسب و کافی ندارند. بعضی از خانواده‌ها با دیدن نوزادشان که صورتی قرمز و سری کچل دارد نا امید می‌شوند. عده‌ای دیگر به خاطر مسئولیت‌های جدیدشان ناراحت و افسرده می‌شوند. این احساسات ممکن است بسته به سن مادر که نوجوان یا بالای چهل سال است نیز تشدید پیدا کند.
نگران نباشید
به مرور زمان، با غذا دادن به نوزادتان، خواباندن او، حرف زدن با او و برآورده کردن نیازهایش احساس دوست داشتن ایجاد می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهند که حتی نوزادانی که والدینشان از وجود آنها ناراضی هستند، در صورتی که از آنها خوب مراقبت شود، خوب خواهند بود. حتی اگر نوزادتان در جواب حرف‌های شما لبخند بزند، محبت او در دلتان می‌نشیند. اگر بعد از مدتی محبت در دلتان ایجاد نشد حتماً با روانشناس یا روانپزشک صحبت کنید.
انجام تمام کارها خارج از توان شماست
اگر این نوزاد اول شما است ممکن است برایتان جای سؤال باشد که مراقبت کردن از یک نوزاد کوچک به چه کارهایی نیاز دارد به هر حال شما یک مادر مدرن و مستقل هستید که در خارج از منزل کار می‌کنید و آخر هفته را به کوهنوردی می‌روید. واقعاً مراقبت از یک نوزاد چقدر سخت است؟
بسته به نوع زایمان شما که طبیعی یا سزارین است دو تا چهار روز دیگر به خانه باز می‌گردید. در بدنتان احساس سستی خواهید داشت، خوابتان نمی‌برد، هورمون‌هایتان زیاد می‌شوند، احساس سنگینی در سینه‌هایتان می‌کنید و وضعیت روحیتان در طول روز متغیر است. روزانه دو یا سه بار شیر دادن، تعویض پوشاک در طول روز، شستشوی لباس، عدم امکان رفتن به حمام و خرید به تنهایی. باید منتظر روزهای سخت باشید.
بهترین کار چیست؟
بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که برنامه‌ریزی کنید. لیستی از کارهایی که بعد از برگشتن به خانه با نوزادتان باید انجام دهید، تهیه کنید. چه کسی باید کارهای خانه را انجام دهد؟ آشپزی، خرید، شستن ظروف، پرداخت صورت حساب؟ چه کسی می‌تواند از بچه مراقبت کند وقتی شما می‌خواهید به حمام بروید، بخوابید و یا برای برگشتن به وزن سابقتان به پیاده‌روی بروید؟ چه کسی برای شیردهی نوزادتان به شما کمک خواهد کرد؟ در روزهای اول که در خانه تنها هستید چه کسی در کنارتان خواهد بود؟
همراه با همسرتان لیستی از چیزهایی که نیاز دارید، نه فقط روزی که نوزادتان به دنیا می‌آید، بلکه نیازهای یک سال اولتان را بنویسید. سپس لیستی از حامیان خود را بنویسید: خانواده، دوستان، پرستار بچه و یا مهد کودک. ممکن است بخواهید هفته‌های اول را با نوزادتان تنها باشید، مخصوصاً اگر همسرتان هم از کار مرخصی بگیرد و بدون هیچ دخالتی نوزادتان را بشناسید. در هر صورت قرار است به کمک نیاز داشته باشید، بنابراین با کسانی که در لیست خود دارید درباره‌ی نحوه ی مراقبت از نوزاد مشورت کنید.
رژیم غذایی و ورزش در هفته سی و یکم بارداری
حالت نشستن در پشت میز در دوران حاملگی
اگر در طول روز پشت میز می‌نشینید، خوب و مناسب نشستن باعث می‌شود از سختی و درد شانه‌ها و کمر جلوگیری شود. وقتی می‌نشینید کمر خود را در حالت طبیعی نگه دارید. از صندلی استفاده کنید که پایین کمر شما را پوشش دهد. اگر صندلی‌تان این کار را نمی‌کند از یک بالش کوچک استفاده کنید. سر خود را بالا نگه دارید و شانه‌هایتان را راحت و صاف نگه دارید. (ممکن است متوجه شوید که وقتی استرس دارید، شانه‌هایتان را به سمت پایین خم می‌کنید.) دست‌هایتان را در اطراف خود قرار دهید. پاهای خود را صاف روی زمین قرار دهید. اگر به راحتی پایتان به زمین نمی‌رسد از پایه استفاده کنید.
اگر از رایانه استفاده می‌کنید بازوهایتان را تا نود درجه خم کنید و مچ‌های خود را روی صفحه کلید صاف نگه دارید. صفحه کلید باید زیر بازوهایتان قرار بگیرد و نمایشگر باید ۱۸ الی ۲۲ اینچ باشد. بالای نمایشگر باید با چشمتان هم سطح باشد. صندلی خود را برای کنترل بیشتر جلو بکشید. اگر شکمتان بین صندلی و میز قرار می‌گیرد، صندلی خود را کوتاه‌تر کنید. اگر هنوز هم از میز صفحه کلید فاصله دارید، کار خود را انجام دهید ولی هر ۲۰ دقیقه استراحت کنید و یا بلند شوید و راه بروید و چند حرکت کششی شانه و قفسه سینه انجام دهید.
مقدار مناسب غذا در دوران حاملگی
حتی اگر فقط غذاهای مقوی دنیا را بخورید، در صورتی که زیاد بخورید، افزایش وزن زیادی خواهید داشت. به همین دلیل مقدار غذای مصرفی مهم است. البته خوردن مقدار قابل قبول در دنیایی که چیپس، سوسیس و مواد غذایی دیگر در پاکت‌های تک سایز که برای سه نفر کافی هستند، سخت است.
در اینجا برای شما یک راهنمای کوچک ارائه می‌دهیم:
- یک فنجان غلات خشک = یک توپ بیس بال
- ۸۴ گرم گوشت ماهی و یا مرغ = یک دسته ورق
- یک وعده ماهی نازک = یک دسته چک
- ۴۲ گرم پنیر = چهار تاس
- سه چهارم فنجان ماست یخ زده یا بستنی = توپ تنیس
- یک و نیم فنجان میوه، برنج، ماکارونی یا سبزیجات پخته شده = نصف توپ تنیس
- یک فنجان ماکارونی = یک مشت بسته
- یک قاشق چای خوری کره = نوک انگشت شصتتان
- ۲ قاشق چای خوری کره بادام زمینی = یک حلقه فیلم عکاسی
سؤال‌های معمول در هفته سی و یکم بارداری
این حاملگی دوم من است و من نگرانم که نتوانم به موقع به بیمارستان برسم. در حاملگی اولم، پزشک گفته بود صبر کن تا فاصله‌ی دردهای زایمان به هر پنج دقیقه برسند و وقتی من به بیمارستان رسیدم، دهانه رحم کاملاً باز شده بود و این باعث شد زایمان اولم با عجله انجام شود. آیا باید زودتر به بیمارستان مراجعه کنم؟
هر حاملگی و زایمانی متفاوت است. کسانی که تجربه‌ی اولشان است، معمولاً می‌توانند برای چند ساعت قبل از زایمان در خانه منتظر باشند و چند ساعت نیز در بیمارستان انتظار بکشند. در حالت کلی در دومین حاملگی همه چیز سریع‌تر است. بنابراین زیاد منتظر نمانید به هر حال هنوز زمان زیادی طول می‌کشد تا مراحل زایمان طی شود.
به علاوه مسافت خانه خود تا بیمارستان را نیز در نظر بگیرید. همچنین توجه کنید که فاصله‌ی بین دردهای زایمانتان چقدر است و هر کدام چه مدت طول می‌کشند.
اگر دیواره‌ها و کیسه‌ی آمنیوتیکتان پاره شود باید زودتر به بیمارستان مراجعه کنید وگرنه بیش از حد معمول درد خواهید داشت. خودتان بهتر می‌توانید تصمیم بگیرید که وقت مراجعه به بیمارستان چه وقت است. اگر فکر می‌کنید در بیمارستان راحت‌تر هستید و یا کمتر استرس خواهید داشت پس بروید.
بدون دیدگاه